Eerste indrukken

Ze zeggen dat veel nieuwe indrukken ervoor zorgen dat de tijd langzamer lijkt te gaan. Dat klopt. Dit is pas mijn vijfde dag in San Diego (en de eerste telt eigenlijk niet eens mee), maar het voelt of ik hier al een maand ben. Ik heb al een hele hoop eerste indrukken gehad. Mijn eerste stap buiten het vliegveld, zag ik vooral héél veel palmbomen. Dat vond ik natuurlijk geen verkeerde eerste indruk! Ik was om dezelfde tijd als Justine (een ander meisje uit Utrecht die aan UCSD gaat studeren) aangekomen op het vliegveld, dus we gingen samen met een taxi naar ons hotel, waar we de eerste anderhalve dag doorbrachten. We konden I-house (international house), waar we beide zullen verblijven gedurende de hele exchange, namelijk zaterdag pas in. Hier deed ik ook een hele hoop indrukken op. Allereerst de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Amerikanen. Ze groeten je niet zonder te vragen hoe het met je gaat: “Hi-how are you?”. Niet dat ze dan echt willen weten hoe het met je gaat (ik zou wel eens willen weten hoe ze reageren als je i.p.v. “I’m fine-how are you?” zou zeggen: “I feel so bad today…”), maar toch, je wordt altijd vriendelijk begroet.

Vrijdagochtend hadden we ontbijt in het hotel, na heerlijk geslapen te hebben in Kingsize bedden (voor ons allebei één). Natuurlijk stond er alleen vette hap op de kaart, dus ik sloeg de American pancakes en omeletten met alles erop en eraan over en bestelde croissantjes met koffie. Ik kreeg twee croissantjes die véél vetter waren dan ik gewend was, maar ze waren heerlijk. De serveerster schonk koffie in, waarna ze de kan op tafel liet staan. Zou ze hem vergeten zijn?, vroegen we ons af. Toen de serveerster een paar keer bijschonk toen ze bij de tafel kwam, kregen we door dat als je koffie (of water, dat had Justine) bestelt, je het onbeperkt kan nemen. We waren benieuwd naar de rekening… De koffie was maar 3 dollar (voor 4 koppen, ongelofelijk) en het water was gratis!

We zwommen wat in het zwembad, chillden wat in de Jacuzzi en verkenden de omgeving, die heel dicht bij de campus was. In de kleine ‘shopping-village’ viel me op dat ze niet alleen véél supermarkten hebben, maar dat ze ook nog eens allemaal húúúge zijn én vaak 24-7 open. In de supermarkt is er ontzettend veel keuze (Amerikanen hechten veel waarde aan autonomie), en op bijna alle producten wordt er geadverteerd met hoe gezond en goed voor de lijn het wel niet is. Zo was een een Pringles light variant die claimde: “100% taste, 0% guilt”. De producten zijn (op de grote, bekende merken na) anders dan in Nederland. De broodafdeling was (voor mij als echte Hollander) erg anders en viel een beetje tegen, in de pindakaaspotten dreef aan de bovenkant een vieze, vloeibare bruine massa (ik heb hem toch gekocht, je moest hem goed roeren en dan in de koelkast zetten. Smaakt wel oké…) en de groente en fruit afdeling was enorm en prominent in de winkel aanwezig (dat was dan weer een grote meevaller).

Toen we ’s avonds ergens wilden gaan eten, moesten we even zoeken naar een restaurantje dat niet to-go was. We vonden een typisch Amerikaans restaurantje, wat er gezellig uit zag. We vroegen voorzichtig wat er zoal op de menukaart stond, voor we definitief naar binnen gingen. “Ohh, we have like everything! Burgers, steaks, sausages, all kind of things from the grill, you name it !”, zei de serveerster aan de deur. Dus ik vroeg voorzichtig: “Do you have anything for vegetarians?”, waarop de twee serveersters elkaar aankeken. “Euhh, well… Let me take a look”. Ze inspecteerden de menukaart en wezen daarna blij op een klein vakje rechts onder in de kaart: “We have soups without meat ! And I think some salads, too !”. We bedankten ze vriendelijk en liepen de zaak uit. Het volgende restaurantje had pizza’s en pasta’s zonder vlees. Daarnaast hadden ze natúúrlijk ook hamburgers en allerlei ander Amerikaans eten. We kregen een halve liter toen we allebei cola bestelden, die ieder kwartier weer werd volgeschonken, zoals we dat van het ontbijt ‘gewend’ waren. Ik bestelde een mini pizza (uit mini-small-middle-large). Ik nam me voor dat als het te weinig was, ik een avocadosalade erbij zou bestellen. De pizza kwam en hij was inderdaad (iets) kleiner dan de pizza’s in Nederland, maar minstens (en ik overdrijf niet) 5x zo dik. Toen ik hem op had, had ik méér dan genoeg.

Zaterdag pakten we onze koffers weer in, en vertrokken vol goede moed naar I-house. De campus zou maar 10 minuutjes lopen zijn, dus dat konden we makkelijk te voet doen, ondanks de zware bagage. De campus was inderdaad 10 minuten lopen. Alleen, óp de campus, hebben we nog eens 50 minuten gelopen (ook omdat google maps niet meewerkte en omdat Justine een even goed richtingsgevoel heeft als ik) om bij I-house te komen. De campus is enórm ! Ondanks dat zo ongeveer alles pijn deed (ik nam me sterk voor een hoop kilo’s achter te laten als ik met Jasper door Canada ga backpacken) en we óók nog eens een heel stuk bergop moesten, genoot ik erg van de wandeling. Er was een hoop te zien.

Bij I-house aangekomen, werden we met open armen ontvangen, in eerste instantie door Julius (een jongen uit Utrecht) en Sandra, mijn (helaas tijdelijke) huisgenootje. Sandra is een hele leuke, spontane meid, die al meteen ronduit vertelde over hoe geweldig ik het hier ga hebben en over alles wat ik moest weten over het appartement, de campus, het studeren en het studentenleven. Het was een heel warm welkom, wat me goed deed. Helaas gaat Sandra vanavond voor een week weg, waarna ze nog maar 5 dagen hier is. Dan gaat ze terug naar haar thuisland, Turkije. Al snel kwam ook mijn andere huisgenootje binnen, Yousin (als ik me niet vergis), uit Zuid-Korea. Zij was nog erg verlegen, maar ook heel aardig. Ik kreeg van Sandra al meteen allerlei nummers, en ze zei dat ik contact moest zoeken met Jora, een meisje uit Utrecht die hier fall quarter gestudeerd heeft. Ik ging met Justine en Julius naar de supermarkt, waar we Jora, Maddy (meisje uit Nieuw-Zeeland) en ik-ben-zijn-naam-vergeten (jongen uit India) ontmoetten.

’s Avonds gingen we met een groep van 11 uit eten. Ik sprak aan Jora mijn zorgen uit over mijn vegetarische voorkeur in Amerika. Ze stelde me gelijk gerust, zij is ook vegetariër en heeft het prima kunnen volhouden. Ik had blijkbaar pech gehad toen ik met Justine naar een restaurantje op zoek ging. Ik bestelde een vegetarische burger, die (naast echt óntzétténd groot) echt heerlijk was. Ik kletste onderweg en in het restaurant met alle verschillende nationaliteiten, wat ik erg leuk vind. Ik heb een voorgevoel dat ik heel veel ga leren over (zo ongeveer alle) andere culturen, tijdens mijn verblijf in I-house.

Zondag ben ik met Justine naar het strand gegaan, voor het eerst. Het strand is op nog geen 10 minuten lopen van I-house. Wat een ongelofelijk mooi uitzicht ! Niet alleen de zee, die sowieso al een aantrekkingskracht op me heeft, maar ook de rotsen eromheen. We moesten een hele hike-tocht maken om bij het strand te komen, een hele steile afdaling door de rotsen. Het moest wel een soort trap voorstellen, maar het was alsnog een heuse survival-tocht, op teenslippers… Na een strandwandeling en lunch op het strand, liepen we via een andere (beter te bewandelen, maar zeker niet minder steile) weg terug.

’s Avonds hadden we een intro met I-house, waar we taco’s kregen en er werd verteld over alle activiteiten binnen de community. Ik werd meteen enthousiast en nam me voor actief deel te nemen met allerlei programma’s, een soort commissies die activiteiten organiseren voor alle I-house residents.

Vanochtend ben ik gaan rennen over het strand. Wat was dat heerlijk! Zoals ik al eerder zei, de zee heeft een bepaalde aantrekkingskracht op me. Als ik naar de zee kijk, wordt mijn hoofd gelijk rustig. Ik word in één klap mindful, iets waar ik in Nederland hard voor moet oefenen. Ik bleef maar rennen langs het strand, wilde niet meer weg. Uiteindelijk realiseerde ik me dat ik óók nog de hele weg terug moest, inclusief de hike-tocht, met de super-steile trappen. Natuurlijk verdwaalde ik ook nog even op de campus (waardoor ik overigens wel al de sportvelden kon zien), waardoor ik pas na anderhalf uur terug op mijn kamer was. Helemaal doodop, maar zeker voldaan ging ik douchen en me klaarmaken voor de dag.

De conclusie: de eerste indrukken waren vooral positief. Ik kan hier wel wennen! Zeker door de lieve, leuke mensen en de prachtige omgeving. Dat wil niet zeggen dat het altijd alleen maar genieten geblazen is, er zijn (zoals verwacht) ook moeilijke momenten. Op die momenten wil ik het liefst naar huis, vraag ik me af wat ik hier in godsnaam doe, waarom ik dit eigenlijk wil, aangezien ik het zo goed heb in Nederland, ik zo gelukkig ben met Jasper, mijn lieve vriendinnetjes en familie, mijn kamer waar ik me 100% thuis voel in Utrecht en gewoon mijn eigen veilige omgeving. Ik wéét dat dit gevoel in de loop van de tijd minder zal worden, en ik doe mijn best zo veel mogelijk positief te blijven en ervan te genieten. Toch ben ik stiekem blij dat ik komend weekend iedereen weer even zie in Nederland, nog even kan knuffelen en écht afscheid kan nemen. Nu voelt het of voor mij de exchange daarna pas echt kan beginnen. Ik heb eerst nog het één en ander thuis af te sluiten. En toch mis ik iedereen en alles minder dan ik van tevoren gedacht had. Ik had verwacht dat ik tranen met tuiten zou huilen en heimwee zou hebben, maar dit valt 100% mee. Dat komt zeker door het warme bad waar ik in beland ben: I-house! Het is alleen nog even wennen, maar dat komt sowieso goed.

Er is nog zo veel meer te vertellen, maar voor nu laat ik het even hierbij (het is al een redelijk lang verhaal geworden). De eerste dagen, met ál die eerste indrukken, maken natuurlijk het meeste indruk op me, waardoor er veel te vertellen is. Helaas voor jullie zullen de blogs na aanstaande week (waarin ik meer kan vertellen over het studeren en het studentenleven hier is) minder en minder uitgebreid worden, gok ik zo. Ik ga zeker proberen mijn blog bij te houden, maar ben bang dat dit steeds moeilijker wordt naarmate ik langer hier ben. Nu heb ik nog tijd, dus daar maak ik dan ook graag gebruik van ;)

Oja, ik kan op dit moment de foto's van mijn camera nog niet op mijn laptop zetten, super handig. Zodra dat kan, zullen jullie meer foto's bij de blogs en op facebook voorbij zien komen. Voor nu zullen jullie nog even in spanning moeten wachten........