Verschillen en overeenkomsten

Verschillen en overeenkomsten

Na het heftige en vermoeiende vorige weekend, heb ik het afgelopen week eens lekker rustig aan gedaan. Naast de vaste dingen (meditatieles, colleges, lab), en het ‘gewoon’ chillen met vrienden, was alleen woensdag noemenswaardig van de doordeweekse dagen. We kookten en aten samen bij Yago, met Ivy, Janet, Jason, Eduardo (met wie) we het weekend mee hebben doorgebracht), Nazlı, Jake en andere huisgenoten. We keken de foto’s van het weekend, waarbij we letterlijk dubbel lagen van het lachen. Alle mooie, grappige en gekke herinneringen werden bespot en van hilarisch commentaar voorzien door Yago. Ik had buikpijn van het lachen (en van het vele eten) toen ik naar huis ging.

Vrijdag, toen het weekend aanbrak, was het dan weer tijd voor meer actie. Om het sportieve weekend in te luiden, ging ik zwemmen met Nazlı. Daarna spraken we af bij Jon om wat te drinken vóór we naar een ander sportevenement gingen. Er was namelijk een belangrijke basketbalwedstrijd in het sportcentrum van UCSD. De UCSD Tritons speelden tegen een ander team. De hele zaal zat vol met geel met blauw gestreepte mensen, die joelden en schreeuwden. Gratis supportattributen werden uitgedeeld, evenals schmink (ofja… het was gewoon verf, het wordt tijd dat ze kennis maken met échte schmink zoals wij dat doen met carnaval) en snacks. Ik zat naast een Amerikaan (Jon) die me uitleg gaf over het spel. Natuurlijk werd iedere stop voorzien van cheerleader-dansjes en een gelegenheidsorkestje (heel vergelijkbaar met een zate hermenie), waar Jason in meespeelde op trombone. Omdat we (ja, ik noem het UCSD team nu al ‘we’!!) wonnen, was er bij het naar buiten gaan een uitgebreide vuurwerkshow. Ongelofelijk, hoe veel waarde er gehecht wordt aan winnen en de groepsidentiteit. Dit is ook te zien op een alledaagse dag op de campus. Meer dan de helft van de studenten loopt in een UCSD Tritons trui over de campus, ook als er geen sportevenement of andere vorm van competitie is die dag. In Utrecht zou je je niet durven vertonen met een UU trui… Een groot verschil dus! En als ik Jon mag geloven is de trots betreft UCSD Tritons in San Diego stukken minder in vergelijking met andere universiteiten in de VS, wat volgens hem te maken had met het (lage) niveau van ‘onze’ teams. Ik vraag me af hoe het dan moet zijn in andere steden. Daar is sport waarschijnlijk helemáál een belevenis !

Na de wedstrijd gingen we weer naar Jon, waar weer wat gedronken en veel gedanst werd. Het was errugg gezellig! Daarna was er een feest in de bibliotheek (ja, jullie lezen het goed: in de bibliotheek). Ook hier werd volop gedanst en gefeest. De wekker om 8:30 viel dan ook erg zwaar. We hadden een volle dag op de planning staan, maar de whatsappgroep stroomde vol met afmeldingen. Toch vertrokken we met een groep van 9 (Nazlı, Jason, Teresa, Mauricio, Juan, Agustin, Andrès, Hayden en ik) om 9 uur naar downtown San Diego. De heenreis was HI-LA-RISCH. Iedereen had OF een kater OF was gewoon heel moe, wat voor nogal grappige situaties zorgde. Zo liepen Mauricio en ik zonder na te denken een random tram in, omdat de anderen riepen dat we moesten opschieten toen we een wc zochten. Op het moment dat we instapten, sloten de deuren direct en begon de tram te rijden. We keken om ons heen en schoten keihard in de lach toen we zagen dat er niemand van onze groep te bekennen was. Vooral ik kon niet meer stoppen met lachen, Mauricio vond het (door zijn nogal heftige kater) iets minder grappig. Na een kwartier hadden we de groep gelukkig alweer teruggevonden, waarna we onze reis voortzetten.

De bestemming was namelijk het USS Midway Museum. Dit museum vindt zich plaats (/ís) een enorm schip, waarin veel vliegtuigen, en de manier hoe de militairen in het schip (over)leefden, te zien waren. Het was superinteressant, mede omdat er een (gratis) audioguide was en er veel vrijwilligers (ervaringsdeskundigen) waren die vol enthousiasme en toewijding vertelden over het schip, de omstandigheden, hun ervaringen en de gang van zaken. Voor geïnteresseerden: http://www.midway.org/. Ook hier was de trots op het land en de sterke groepsidentiteit erg te merken. “Those wonderful soldiers who faught for OUR country” werd sterk benadrukt, overal waar je kwam.

Na het museum zagen we de laatkomers (Justine, Janet, Carla en Maddy) bij een restaurantje, waar we samen lunchten. We liepen daarna een tijdje door Gaslamp Quarter, het centrum van San Diego. San Diego is een heel leuk, gezellig, mooi en vrolijk stadje, waar ik zeker vaker heen wil gaan. We aten frozen yoghurt in een knalroze zaakje, waar je gratis smaken kon proeven. Ik had genoeg aan mijn (voor mijn doen grote) lunch, een goed gevulde vegetarische burrito, maar gratis proeven wilde ik zeker wel! Ik kwam erachter dat Nederland niet het enige land is waar mensen erg van gratis dingen houden (zoals ik), Turkije en Zuid-Afrika blijken niet anders. Alles bij elkaar hadden we (Nazlı, Jason en ik) evenveel gratis ijs op als de mensen die er een hadden besteld (want ja, de pindakaas smaak móét je geproefd hebben, toch? Ohhh en kijk, ze hebben ook pistache! Njommmm chocolaaaaa en kokos!!!!)…

We hadden gepland de zonsondergang te bekijken bij Pacific Beach, maar door tijdgebrek moesten we deze romantische aangelegenheid in de bus beleven. De busreis was (wederom) erg leuk. We hadden een goed gesprek over de vriendschappen die aan het ontstaan zijn in I-House. We kwamen tot de conclusie dat we eigenlijk helemaal niet zo van elkaar verschillen, ondanks onze compleet andere omgevingen waarin we zijn opgegroeid. Ik had inderdaad verwacht dat de verschillen veel groter zouden zijn, de verschillen in denkbeelden, ideeën, overtuigingen, etc. Ik kom er steeds meer achter dat ik het met de mensen hier vaker eens ben dan met sommige mensen in Nederland. We filosofeerden in de bus hoe dat toch kon komen. Opleiding? Ja, we hebben inderdaad dezelfde soort boeken geleerd, de wetenschap tegenwoordig is universeel, overal toegankelijk. We hebben allemaal geleerd over (de complexiteit van) problemen in de maatschappij na te denken. Leeftijd? Ja, ook, we zitten allemaal in dezelfde levensfase, waarin we allemaal tegen dezelfde dingen aanlopen en dezelfde ontwikkelingen doormaken. Dat is dus iets menselijks, niet (helemaal) cultuurafhankelijk. Hoge SES? Ja, we zijn (met hulp van familie) allemaal in staat een exchange naar Amerika te betalen. Dat zou misschien ook gepaard kunnen gaan met voorkeuren, waarden en normen op andere fronten? Het feit dat we voor een exchange (naar het liberale Californië) hebben gekozen? Bingo ! Dat is waarschijnlijk de grootste, meest waardevolle overeenkomst: we zijn allemaal open-minded! We zijn nieuwsgierig naar verhalen van anderen, niet alleen over het land waar iemand vandaan komt, maar ook het levensverhaal van iemand. We zijn allemaal bereid om onze eigen normen en waarden niet als maatstaaf te nemen, maar zónder oordeel en mét respect te luisteren naar wat en hoe een ander denkt. Ook zijn we outgoing, we houden van dingen ondernemen, samen zijn en genieten van onze tijd hier. We praten openlijk over zo ongeveer álles: problemen in de maatschappij, politiek, normen en waarden, ons liefdesleven, onze opvoeding, onze studies en universiteiten, noem maar op. Dat maakt onze vriendschap zo bijzonder en interessant. Dat maakt dat we ons verbonden voelen, als een familie, in plaats van verschillend. Dat maakt de hele exchange ook zo’n ontzettend waardevolle ervaring!

Gewassen, gestreken, opgetut en met fancy kleren aan gingen we ’s avonds met een soort partybus terug naar het centrum van San Diego, naar het Natural History Museum, voor een gala (!). Het museum was opengesteld, we mochten overal rondlopen, en in het midden was een grote dansvloer met hele goede (en lekker harde!) muziek. Er was van alles te doen: buttons maken van je land van herkomst, een tekening laten maken van je naam in de vorm van dieren, fotobooths met allerlei attributen, een dakterras, een buffet, enz. Maar (natuurlijk) geen alcohol. Zelfs geen bar. Alleen water, gekoeld weliswaar (…), en soda. Heel apart om te zien als Nederlander, bij ons draait een feest om de drank, of er nu alcohol geschonken wordt of niet. Toch kon het ons niets schelen, we hadden een geweldige avond. We gingen helemaal los tussen de dinosauriërsskeletten, ik vermaakte me prima !!!

Zondag was het dan EINDELIJK zo ver. De belangrijkste dag van het jaar in Amerika: de SUPER BOWL! Ik had zeer hooggespannen verwachtingen, ik was erg benieuwd naar wat het is waar in Amerikaanse series zo hysterisch over wordt gedaan. Door ‘How I met your mother’ leerde ik dat het een dag is waarop vrienden samenkomen, bier drinken en met elkaar genieten van de belangrijkste American Football wedstrijd van het jaar. Dat klopt. Op het genieten na, in mijn geval. Ik kwam erachter dat de Super Bowl het meest trage, saaie, langdradige en oninteressante wedstrijd is ever. Dat kwam waarschijnlijk omdat er maar 3 Amerikanen (Heather, Chris en Jon) in ons midden waren, die alle drie geen sterke voorkeur hadden voor het ene team of het andere. Ook snapte ik niks van het spel, ook niet nadat Jon (met al zijn geduld) het me drie keer had proberen uit te leggen. Ik (en alle andere niet-zo-sportieve internationals die er geen snars van snapten) vermaakte me gelukkig prima met alle commercials en de halftime show van Katy Perry. De commercials tijdens de Super Bowl gaven de stempel op wat ik al in subtielere vormen gemerkt had in het alledaagse leventje in Amerika. In Wageningen heb ik een vak gevolgd over reclames (Communication and Persuasion) en letterlijk álle technieken die ik daarin geleerd heb kwamen in uitgebreide, TE overdreven vormen naar voren. We hebben ons doodgelachen, soms om de inhoud van zeer humoristische commercials, of om de té slechte en hopeloze manier waarop sommige merken hun product proberen te koppelen aan iets positiefs (of die van concurrerende merken aan iets negatiefs). We maakten er een spel van: wie het snelst kon raden van welk merk een reclame was. Hilarisch.

Ook de halftime show was zeer vermakelijk. Katy Perry kwam binnen op een enorme tijger met rode ogen, zingend: “It's the eye of the tiger”. Daarna danste ze met haaien, schaakbordfiguren en andere (tja…) wezens (?). Het is zeker de moeite waard deze show terug te kijken op Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=KAtKlixxnTg. Voor Heather (Amerikaanse) was het zelfs de enige reden überhaupt naar de Super Bowl te kijken. Vlak erna ging ze boodschappen doen.

Gisteren (maandag) begon ik de dag heel goed, met een lange beachrun met Ivy van ongeveer 1,5 uur. ’s Middags ging ik boodschappen doen met Justine, voor het evenement van die avond: de eerste Dutch Language Table !!! We kochten speculaas, koffie en windmolen-koekjes (stroopwafels bleken uitverkocht; jaja, normaal verkopen ze ze wel!). Er kwamen 7 mensen:
- Andrew die een Duitse ouder heeft en zichzelf ook Nederlands aan probeert te leren met een of andere app (erg indrukwekkend !).
- Wesley die een jaar in Utrecht gestudeerd heeft en daar Nederlands heeft geleerd door elke dag tien minuten naar het Jeugdjournaal te kijken (nóg indrukwekkender!). Blijkt dat meer immigranten in Nederland dit doen.
- Jon die altijd veel heeft opgetrokken met Nederlanders, waardoor hij de beginselen al weet en graag meer wil leren.
- Chris die erg geïnteresseerd is in (onder andere) Nederlandse politiek, en naast de zin “Meer of minder Marokkanen?” (tja… dat is blijkbaar wat mensen in andere landen onthouden als ze les krijgen over de politiek in Nederland) ook andere Nederlandse uitdrukkingen (met méér inhoud en mínder onzin) wil leren.
- Ivy (de schat) die waarschijnlijk kwam om mij een plezier te doen.
- Hayden die Nederlands een grappige taal vindt.
- Justine die het co-hoste.
Het was erg gezellig en voor mij heel leuk om anderen te helpen met Nederlands. Het zit blijkbaar toch wé een beetje in mijn aard om andere mensen iets te leren/les te geven (wat Juf Nicole op de basisschool al was opgevallen, maar ik sterk ontkende).

’s Avonds kwam Jason nog langs om te kletsen over onze plannen van dit weekend, waarna hij 23:58 me er opeens aan herinnerde dat hij morgen (in twee minuten dus) jarig was. Ik had niks (meer) in huis om mee te proosten, dus ik schonk voor ons een beker water in, waarna we om 12 uur deden alsof we proostten met champagne. Vandaag is zijn feestje! Ik heb er zin in :)!