Faculty Mentor Program (FMP)
Door: Stanny
Blijf op de hoogte en volg Stanny
14 Februari 2015 | Verenigde Staten, San Diego
Faculty mentor program
Alhoewel ik nog steeds veel meemaak, kan ik niet meer zo’n lange blogs schrijven als in het begin (nouja, ik zou het denk ik best voor elkaar krijgen, maar of het dan nog gelezen wordt is een tweede…). Ik verander daarom mijn aanpak. Ik schrijf vanaf nu minder vaak blogs die beschrijven wat ik meemaak, en vaker blogs die over één onderwerp gaan. In deze blog ga ik dus níét vertellen hoeveel zin ik erin heb dat ik mijn lieve, lieve vriendje Jasper over twee uur eindelijk weer ga zien. Ik ga ook níét praten over het weer (al de hele week rond de 25-30 graden) en dat ik bruiner en bruiner word (en mijn haar blonder en blonder). Al dat moois ga ik overslaan om te vertellen over iets waar jullie al maanden super nieuwsgierig naar zijn: het Faculty Mentor Program. Geen paniek, als ik Jasper weer op het vliegtuig heb gezet, en het weer minder druk heb, zal ik ook weer een blog over mijn avonturen schrijven ;)!
Het Faculty Mentor Program (FMP) is een programma waarin studenten ‘gekoppeld’ worden aan een onderzoeker van UCSD, die hulp zoekt bij het uitvoeren van zijn/haar onderzoek. Het is vooral bedoeld voor full-time Graduate UCSD-studenten, oftewel Amerikaanse masterstudenten die wonen en studeren in de universiteit van San Diego. Omdat mijn droom en ambitie is later onderzoek te doen binnen de Sociale Psychologie, snuffelde ik een aantal maanden voor ik vertrok eens rond op de website van UCSD, om te zien wat er voor onderzoek gedaan werd. Hier stuitte ik op het FMP. Ik wist meteen: Dit ga ik doen! De eerste selectieronde duurde ongeveer een maand. Dit was erg spannend, aangezien ik geen idee had of het überhaupt zin had als internationale bachelor student te solliciteren. Uiteindelijk werd ik goedgekeurd deel te nemen aan het FMP. Het zou Amerika niet zijn als hier heel wat papierwerk bij kwam kijken. Daarna werd er een lijst vrijgegeven met mentoren. De lijst was beperkt en je mocht maar bij maximaal drie verschillende mentoren solliciteren, en niet tegelijkertijd. Er was één ‘vacature’ die me heel erg aansprak: een onderzoek naar een interventie om obesitas bij kinderen te voorkomen. Het onderzoek werd niet gedaan door een psycholoog, maar door een “pediatric” (ik weet niet goed hoe ik dit het best kan vertalen, maar ik denk: kindergeneeskundige). Ik dacht dat ik niet veel kans zou maken, maar besloot het toch te proberen, omdat de inhoud van het onderzoek me ontzettend aansprak.
Na een paar keer over en weer gemaild te hebben met Dr. Rhee (http://doctors.ucsd.edu/Details/11790), degene die het onderzoek doet (eindverantwoordelijk is), nodigde ze me uit voor een sollicitatiegesprek. Over skype, weliswaar. Ik was bloednerveus voor dit gesprek. Zou mijn Engels wel klinken? Wat moet ik vertellen? Zou ze wel aardig zijn? Toen ik haar eenmaal aan de lijn had, vlogen de 30 minuten die we met elkaar gesproken hebben voorbij. Het bleek een superaardige, enthousiaste vrouw die (vanwege mijn achtergrond in de psychologie EN het feit dat ik uit Europa kom) erg geïnteresseerd was in mij als kandidaat. Ik was dan ook meteen aangenomen. Achteraf bleek dat de rest van het team 3 sollicitatie(-gesprek) rondes had moeten doen, omdat er veel kandidaten waren met een soortgelijke achtergrond (geneeskunde/Amerikaans).
De eerste week werd ik met open armen ontvangen in het CHEAR-lab (Center for Healthy Eating and Activity Research), door Stephanie Kessl, degene die het praktische deel van het onderzoek leidt. Zij is echt een schat, een van de weinige Amerikanen die oprecht is en écht wil weten hoe het met je gaat als ze dat vraagt. In de tweede week, waarin ik nogal overweldigd was door alles wat ik het weekend thuis meegemaakt had, was ze heel lief voor me en praatte ze met me over oma als ik daaraan toe was. De andere meiden die onderdeel zijn van ons team zijn Tiffany, Alice en Erica: alle drie toppers.
Dus, waar gaat het onderzoek over? In het onderzoek wordt er gekeken naar het verband tussen cognitieve vaardigheden, met name zelfcontrole (jezelf remmen op momenten waarin er verleidingen zijn) en impulsiviteit, en een interventie, die inspeelt op deze vaardigheden. De cognitieve vaardigheden hebben we getest aan de hand van spelletjes met de kinderen en iets wat lijkt op de Marshmallow Test (voor degenen die hier al eens van gehoord hebben). Daarna (volgende week) gaan we klassikaal lessen verzorgen over hoe je om kunt gaan met verleidingen, namelijk een stap terug doen en nadenken over keuzes die je maakt. We gaan de kinderen leren ongezond van gezond voedsel te onderscheiden, waarbij we er de nadruk op leggen dat je ook binnen maaltijden die als ongezond gezien zouden kunnen worden, kan proberen er een gezondere variant van te maken. We willen de kinderen namelijk enerzijds leren dat bijvoorbeeld een buruirito ongezond is ten opzichte van een maaltijdsalade, maar aangezien de kinderen (van ongeveer 6 jaar oud) vaak hun eten thuis voorgeschoteld krijgen, leggen we er anderzijds de nadruk op dat je bijvoorbeeld op je burrito minder saus en kaas zou kunnen doen en meer bruine bonen, groenten en kip. Jullie vragen je misschien af of het zin heeft zoiets aan 6-jarigen te proberen uit te leggen. Hiervoor gebruiken we “Tools of the Mind”. Door associaties te maken (donuts = negatief; yoghurt = positief), ze deze associaties zelf actief te laten maken en henzelf te laten nadenken hoe ZIJ zich voelen als ze een hamburger gegeten hebben versus een gezonde maaltijd, hopen we ervoor te gaan zorgen dat het bij de kinderen (op een positieve manier) wat meer gaat leven. Ook besteden we aandacht aan het honger/dorst gevoel. Wat dit eigenlijk is en hoe ze het in zichzelf kunnen herkennen. We hopen dat ze gaan herkennen dat ze in hun leven keuzes kunnen maken, die voor hun uiteindelijk positief zullen uitpakken. Uiteraard communiceren we met de kinderen op een gepaste manier: met verhaaltjes, interactieve spelletjes, poppenkasten, grapjes, analogen, creatieve opdrachten, etc. Ze gaan zelf actief met de informatie aan de slag, door het op hun eigen manier tot zich te maken, en door zich in te leven hoe ze de lessen kunnen toepassen in hun echte leven. Hierbij maken we ook gebruik van film- en fotomateriaal, waarbij we de kinderen zelf, al werkende met het onderwerp, fotograferen en opnemen, om ze dit later als “reminder” mee te geven. De controlegroep gaat dezelfde SOORT klassikale les volgen, alleen dan niet over gezond eten, maar over andere bezigheden die betrekking hebben op een gezonde levensstijl: tanden poetsen, sporten en slapen.
Wat wordt er precies onderzocht? Wat is de onderzoeksvraag? Aangezien deze aanpak geheel nieuw is, namelijk door obesitas te (proberen te) voorkomen door in te spelen op bepaalde cognitieve vaardigheden, wordt er vooral gekeken naar hoe het programma ervaren wordt door kinderen, ouders en leraren. Ook wordt er gekeken of een dusdanige interventie inderdaad effect heeft op cognitieve vaardigheden en (in de ultieme vorm) het gezondheidsgedrag van kinderen. Als er positieve resultaten uit de studie komen, zal het programma verder ontwikkeld worden en aangepast worden aan de feedback en de lijn van resultaten.
Ik merk nu dat ik het best moeilijk vind het onderzoek goed te verwoorden. Ik hoop dat ik een kleine glimp van het idee achter het onderzoek aan jullie heb kunnen uitleggen. Als jullie er niks van begrijpen of er gewoon meer over willen weten, ik vind het hartstikke leuk er meer over te vertellen dus twijfel niet me erover te vragen.
Welke rol heb ik precies in het onderzoek? Nou, er zijn een aantal manieren waarop ik voor Dr. Rhee werk:
• Twee uur per week (iedere donderdagnamiddag) verricht ik werkzaamheden in het lab. Deze hebben niet per se betrekking op de studie die hierboven beschreven staat. Hier kunnen jullie denken aan data in de computer invoeren, video’s uittypen, voorbereidingen treffen voor het veldwerk.
• Twee uur per week (iedere woensdagochtend) hebben we een bijeenkomst met het team, waarin Stephanie uitleg geeft over wat er van ons verwacht wordt tijdens het veldwerk: de assessments en de interventie. We oefenen dan op elkaar wat we later bij de kinderen gaan toepassen.
• Een aantal uur per week ga ik mee veldwerk doen op de school. Dit is het leukste deel en de belangrijkste ervaring die ik zonder het FMP nooit zou kunnen hebben. Ik ga HET ECHT DOEN !!! Eindelijk niet alleen lezen, leren, denken over onderzoeken, nee, ik ga echt iets TOEPASSEN in “de echte wereld”. Dit vind ik echt super interessant en heel erg waardevol. Tot nu toe is het ontzettend leuk met de kinderen om te gaan en de assessments (spelletjes) met ze te doen, enerzijds omdat het gewoon super leuk is met kinderen om te gaan, anderzijds omdat het erg interessant is te zien hoe kinderen op de protocollen reageren, hoe ze het doen.
• Tot slot ga ik mijn eigen onderzoek doen. Een onderdeel van het onderzoek is dat de ouders vragenlijsten moeten invullen over de cognitieve vaardigheden van kinderen. Omdat de ouders toch al de tijd moeten nemen voor deze vragenlijsten, heeft Dr. Rhee besloten er nog een aantal vragenlijsten aan toe te voegen, voor extra data. Wij mogen deze extra data gebruiken om onze eigen onderzoeksvraag te beantwoorden. Aangezien ik geïnteresseerd ben in welke processen er een rol spelen bij obesitas in kinderen, heb ik besloten te gaan onderzoeken wat de rol van temperament is in de correlatie tussen BMI en honger- of verzadigingsgevoeligheid. Ik zal het proberen uit te leggen. Uit de literatuur blijkt dat er een correlatie is tussen BMI (hoe zwaar een kind is/of het overgewicht heeft of niet) en honger-gevoeligheid en verzadigings-gevoeligheid. Kinderen die gevoelig zijn voor het hongergevoel hebben een hoger BMI dan kinderen die er niet gevoelig voor zijn en kinderen die gevoelig zijn voor het verzadigingsgevoel hebben een lager BMI dan kinderen die er niet gevoelig voor zijn. Nu lijkt het mij interessant om te kijken welke persoonlijkheidstrek(ken) ervoor zorgen dat kinderen die WEL gevoelig zijn voor honger GEEN overgewicht hebben (en andersom) en kinderen die WEL gevoelig zijn voor het gevoel van vol zitten WEL overgewicht hebben (en andersom). Het zijn veel variabelen, dus ik weet niet of jullie het nog snappen, maar ik hoop dat ik jullie er enigszins een idee van heb kunnen geven wat mijn onderzoek inhoudt.
Ik ben ontzettend enthousiast over het FMP en ik beschouw het als een unieke kans die ik zonder deze exchange nooit had kunnen hebben. Ik ben erg dankbaar voor alles wat ik leer, zowel binnen de wetenschap van gezondheidsgedrag (mijn grootste interesse) als persoonlijke ontwikkeling van wetenschappelijke (en sociale/praktische) vaardigheden. Zodra er weer meer te vertellen is over wat ik doe binnen het FMP, zal ik er weer een blog aan wijden. En nogmaals, laat me weten als je meer wilt weten over iets waarover ik geschreven heb ;D !!!
P.s. Ik heb het laatste deel vandaag afgeschreven, maar het grootste gedeelde zaterdag, toen Jasper aankwam. Vandaar dat ik het er nu pas op zet.
Alhoewel ik nog steeds veel meemaak, kan ik niet meer zo’n lange blogs schrijven als in het begin (nouja, ik zou het denk ik best voor elkaar krijgen, maar of het dan nog gelezen wordt is een tweede…). Ik verander daarom mijn aanpak. Ik schrijf vanaf nu minder vaak blogs die beschrijven wat ik meemaak, en vaker blogs die over één onderwerp gaan. In deze blog ga ik dus níét vertellen hoeveel zin ik erin heb dat ik mijn lieve, lieve vriendje Jasper over twee uur eindelijk weer ga zien. Ik ga ook níét praten over het weer (al de hele week rond de 25-30 graden) en dat ik bruiner en bruiner word (en mijn haar blonder en blonder). Al dat moois ga ik overslaan om te vertellen over iets waar jullie al maanden super nieuwsgierig naar zijn: het Faculty Mentor Program. Geen paniek, als ik Jasper weer op het vliegtuig heb gezet, en het weer minder druk heb, zal ik ook weer een blog over mijn avonturen schrijven ;)!
Het Faculty Mentor Program (FMP) is een programma waarin studenten ‘gekoppeld’ worden aan een onderzoeker van UCSD, die hulp zoekt bij het uitvoeren van zijn/haar onderzoek. Het is vooral bedoeld voor full-time Graduate UCSD-studenten, oftewel Amerikaanse masterstudenten die wonen en studeren in de universiteit van San Diego. Omdat mijn droom en ambitie is later onderzoek te doen binnen de Sociale Psychologie, snuffelde ik een aantal maanden voor ik vertrok eens rond op de website van UCSD, om te zien wat er voor onderzoek gedaan werd. Hier stuitte ik op het FMP. Ik wist meteen: Dit ga ik doen! De eerste selectieronde duurde ongeveer een maand. Dit was erg spannend, aangezien ik geen idee had of het überhaupt zin had als internationale bachelor student te solliciteren. Uiteindelijk werd ik goedgekeurd deel te nemen aan het FMP. Het zou Amerika niet zijn als hier heel wat papierwerk bij kwam kijken. Daarna werd er een lijst vrijgegeven met mentoren. De lijst was beperkt en je mocht maar bij maximaal drie verschillende mentoren solliciteren, en niet tegelijkertijd. Er was één ‘vacature’ die me heel erg aansprak: een onderzoek naar een interventie om obesitas bij kinderen te voorkomen. Het onderzoek werd niet gedaan door een psycholoog, maar door een “pediatric” (ik weet niet goed hoe ik dit het best kan vertalen, maar ik denk: kindergeneeskundige). Ik dacht dat ik niet veel kans zou maken, maar besloot het toch te proberen, omdat de inhoud van het onderzoek me ontzettend aansprak.
Na een paar keer over en weer gemaild te hebben met Dr. Rhee (http://doctors.ucsd.edu/Details/11790), degene die het onderzoek doet (eindverantwoordelijk is), nodigde ze me uit voor een sollicitatiegesprek. Over skype, weliswaar. Ik was bloednerveus voor dit gesprek. Zou mijn Engels wel klinken? Wat moet ik vertellen? Zou ze wel aardig zijn? Toen ik haar eenmaal aan de lijn had, vlogen de 30 minuten die we met elkaar gesproken hebben voorbij. Het bleek een superaardige, enthousiaste vrouw die (vanwege mijn achtergrond in de psychologie EN het feit dat ik uit Europa kom) erg geïnteresseerd was in mij als kandidaat. Ik was dan ook meteen aangenomen. Achteraf bleek dat de rest van het team 3 sollicitatie(-gesprek) rondes had moeten doen, omdat er veel kandidaten waren met een soortgelijke achtergrond (geneeskunde/Amerikaans).
De eerste week werd ik met open armen ontvangen in het CHEAR-lab (Center for Healthy Eating and Activity Research), door Stephanie Kessl, degene die het praktische deel van het onderzoek leidt. Zij is echt een schat, een van de weinige Amerikanen die oprecht is en écht wil weten hoe het met je gaat als ze dat vraagt. In de tweede week, waarin ik nogal overweldigd was door alles wat ik het weekend thuis meegemaakt had, was ze heel lief voor me en praatte ze met me over oma als ik daaraan toe was. De andere meiden die onderdeel zijn van ons team zijn Tiffany, Alice en Erica: alle drie toppers.
Dus, waar gaat het onderzoek over? In het onderzoek wordt er gekeken naar het verband tussen cognitieve vaardigheden, met name zelfcontrole (jezelf remmen op momenten waarin er verleidingen zijn) en impulsiviteit, en een interventie, die inspeelt op deze vaardigheden. De cognitieve vaardigheden hebben we getest aan de hand van spelletjes met de kinderen en iets wat lijkt op de Marshmallow Test (voor degenen die hier al eens van gehoord hebben). Daarna (volgende week) gaan we klassikaal lessen verzorgen over hoe je om kunt gaan met verleidingen, namelijk een stap terug doen en nadenken over keuzes die je maakt. We gaan de kinderen leren ongezond van gezond voedsel te onderscheiden, waarbij we er de nadruk op leggen dat je ook binnen maaltijden die als ongezond gezien zouden kunnen worden, kan proberen er een gezondere variant van te maken. We willen de kinderen namelijk enerzijds leren dat bijvoorbeeld een buruirito ongezond is ten opzichte van een maaltijdsalade, maar aangezien de kinderen (van ongeveer 6 jaar oud) vaak hun eten thuis voorgeschoteld krijgen, leggen we er anderzijds de nadruk op dat je bijvoorbeeld op je burrito minder saus en kaas zou kunnen doen en meer bruine bonen, groenten en kip. Jullie vragen je misschien af of het zin heeft zoiets aan 6-jarigen te proberen uit te leggen. Hiervoor gebruiken we “Tools of the Mind”. Door associaties te maken (donuts = negatief; yoghurt = positief), ze deze associaties zelf actief te laten maken en henzelf te laten nadenken hoe ZIJ zich voelen als ze een hamburger gegeten hebben versus een gezonde maaltijd, hopen we ervoor te gaan zorgen dat het bij de kinderen (op een positieve manier) wat meer gaat leven. Ook besteden we aandacht aan het honger/dorst gevoel. Wat dit eigenlijk is en hoe ze het in zichzelf kunnen herkennen. We hopen dat ze gaan herkennen dat ze in hun leven keuzes kunnen maken, die voor hun uiteindelijk positief zullen uitpakken. Uiteraard communiceren we met de kinderen op een gepaste manier: met verhaaltjes, interactieve spelletjes, poppenkasten, grapjes, analogen, creatieve opdrachten, etc. Ze gaan zelf actief met de informatie aan de slag, door het op hun eigen manier tot zich te maken, en door zich in te leven hoe ze de lessen kunnen toepassen in hun echte leven. Hierbij maken we ook gebruik van film- en fotomateriaal, waarbij we de kinderen zelf, al werkende met het onderwerp, fotograferen en opnemen, om ze dit later als “reminder” mee te geven. De controlegroep gaat dezelfde SOORT klassikale les volgen, alleen dan niet over gezond eten, maar over andere bezigheden die betrekking hebben op een gezonde levensstijl: tanden poetsen, sporten en slapen.
Wat wordt er precies onderzocht? Wat is de onderzoeksvraag? Aangezien deze aanpak geheel nieuw is, namelijk door obesitas te (proberen te) voorkomen door in te spelen op bepaalde cognitieve vaardigheden, wordt er vooral gekeken naar hoe het programma ervaren wordt door kinderen, ouders en leraren. Ook wordt er gekeken of een dusdanige interventie inderdaad effect heeft op cognitieve vaardigheden en (in de ultieme vorm) het gezondheidsgedrag van kinderen. Als er positieve resultaten uit de studie komen, zal het programma verder ontwikkeld worden en aangepast worden aan de feedback en de lijn van resultaten.
Ik merk nu dat ik het best moeilijk vind het onderzoek goed te verwoorden. Ik hoop dat ik een kleine glimp van het idee achter het onderzoek aan jullie heb kunnen uitleggen. Als jullie er niks van begrijpen of er gewoon meer over willen weten, ik vind het hartstikke leuk er meer over te vertellen dus twijfel niet me erover te vragen.
Welke rol heb ik precies in het onderzoek? Nou, er zijn een aantal manieren waarop ik voor Dr. Rhee werk:
• Twee uur per week (iedere donderdagnamiddag) verricht ik werkzaamheden in het lab. Deze hebben niet per se betrekking op de studie die hierboven beschreven staat. Hier kunnen jullie denken aan data in de computer invoeren, video’s uittypen, voorbereidingen treffen voor het veldwerk.
• Twee uur per week (iedere woensdagochtend) hebben we een bijeenkomst met het team, waarin Stephanie uitleg geeft over wat er van ons verwacht wordt tijdens het veldwerk: de assessments en de interventie. We oefenen dan op elkaar wat we later bij de kinderen gaan toepassen.
• Een aantal uur per week ga ik mee veldwerk doen op de school. Dit is het leukste deel en de belangrijkste ervaring die ik zonder het FMP nooit zou kunnen hebben. Ik ga HET ECHT DOEN !!! Eindelijk niet alleen lezen, leren, denken over onderzoeken, nee, ik ga echt iets TOEPASSEN in “de echte wereld”. Dit vind ik echt super interessant en heel erg waardevol. Tot nu toe is het ontzettend leuk met de kinderen om te gaan en de assessments (spelletjes) met ze te doen, enerzijds omdat het gewoon super leuk is met kinderen om te gaan, anderzijds omdat het erg interessant is te zien hoe kinderen op de protocollen reageren, hoe ze het doen.
• Tot slot ga ik mijn eigen onderzoek doen. Een onderdeel van het onderzoek is dat de ouders vragenlijsten moeten invullen over de cognitieve vaardigheden van kinderen. Omdat de ouders toch al de tijd moeten nemen voor deze vragenlijsten, heeft Dr. Rhee besloten er nog een aantal vragenlijsten aan toe te voegen, voor extra data. Wij mogen deze extra data gebruiken om onze eigen onderzoeksvraag te beantwoorden. Aangezien ik geïnteresseerd ben in welke processen er een rol spelen bij obesitas in kinderen, heb ik besloten te gaan onderzoeken wat de rol van temperament is in de correlatie tussen BMI en honger- of verzadigingsgevoeligheid. Ik zal het proberen uit te leggen. Uit de literatuur blijkt dat er een correlatie is tussen BMI (hoe zwaar een kind is/of het overgewicht heeft of niet) en honger-gevoeligheid en verzadigings-gevoeligheid. Kinderen die gevoelig zijn voor het hongergevoel hebben een hoger BMI dan kinderen die er niet gevoelig voor zijn en kinderen die gevoelig zijn voor het verzadigingsgevoel hebben een lager BMI dan kinderen die er niet gevoelig voor zijn. Nu lijkt het mij interessant om te kijken welke persoonlijkheidstrek(ken) ervoor zorgen dat kinderen die WEL gevoelig zijn voor honger GEEN overgewicht hebben (en andersom) en kinderen die WEL gevoelig zijn voor het gevoel van vol zitten WEL overgewicht hebben (en andersom). Het zijn veel variabelen, dus ik weet niet of jullie het nog snappen, maar ik hoop dat ik jullie er enigszins een idee van heb kunnen geven wat mijn onderzoek inhoudt.
Ik ben ontzettend enthousiast over het FMP en ik beschouw het als een unieke kans die ik zonder deze exchange nooit had kunnen hebben. Ik ben erg dankbaar voor alles wat ik leer, zowel binnen de wetenschap van gezondheidsgedrag (mijn grootste interesse) als persoonlijke ontwikkeling van wetenschappelijke (en sociale/praktische) vaardigheden. Zodra er weer meer te vertellen is over wat ik doe binnen het FMP, zal ik er weer een blog aan wijden. En nogmaals, laat me weten als je meer wilt weten over iets waarover ik geschreven heb ;D !!!
P.s. Ik heb het laatste deel vandaag afgeschreven, maar het grootste gedeelde zaterdag, toen Jasper aankwam. Vandaar dat ik het er nu pas op zet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
