Nederland
Door: Stanny
Blijf op de hoogte en volg Stanny
10 Maart 2015 | Verenigde Staten, San Diego
Nederland
De afgelopen weken was niet alleen een periode van heel veel feestjes, concerten (gratis, soms voor en door studenten, soms bekende bands of muziekgroepen) en gezelligheid, maar ook een periode waarin ik heel veel heb geleerd. Ik heb andere dingen geleerd dan “oppervlakkige” verschillen die ik zie tussen het leven in Amerika en Nederland, eerste indrukken en het ontmoeten van nieuwe mensen. De afgelopen tijd heb ik vooral veel geleerd over mezelf, mijn eigen leven en … Nederland !
Misschien begrijpen jullie niet goed waarom ik in godsnaam een blog over Nederland schrijf. Ik ben in Amerika, is dat niet genoeg om over te schrijven? Nou, ja en nee. Door hier in San Diego te zijn, in deze internationale omgeving (UCSD, I-House) in het bijzonder, ben ik langzaam maar zeker anders tegen dingen in Nederland aan gaan kijken. Het moment waarop ik me dat bewust realiseerde, was op een event in het International Center. Hier worden events georganiseerd voor iedereen, om internationaal bewustzijn (kennis over wat er nou ECHT in andere landen afspeelt) te stimuleren.
Om heel eerlijk te zijn had ik helemaal geen zin in het evenement. Nazlı probeerde me over te halen, maar ik had al een lange vermoeiende dag achter de rug, had weinig geslapen (door een feestje) en zou liever een dutje doen voor het feestje van die avond. Maar ik had ook honger, en er was gratis eten, beloofde Nazlı me. Dus okeeeeeee, ik ga wel meeee…. Op de weg erheen hadden we al een goed gesprek (we waren met z’n tweeën). Ik kan erg goed praten met Nazlı, over alle soorten onderwerpen. Daar aangekomen (veel te laat, we waren aan het surfen op Amazon, wat niet wilde lukken. Hierover trouwens meer op het einde !!!:D) was het al lang begonnen. Het was een event waarin ongeveer 8 vrouwen en 1 man vertelden over de positie van de vrouw in hun land van herkomst (het was Women’s day). Verschillende onderwerpen kwamen aan bod. Op welke leeftijd wordt er getrouwd? Hoeveel kinderen krijgt een gemiddeld gezin? Hoe wordt er tegen homoseksualiteit aangekeken? Hoe wordt er tegen andere vormen van seksualiteit aangekeken? Wordt er openlijk over contraceptie gesproken? Wat is de financiële situatie van de vrouw in het gezin? En op de werkvloer? En nog veel meer.
Omdat er dit keer op een meer formele manier over gesproken werd, zorgde het ervoor dat ik er ECHT over ging nadenken. Ik had wel hier en daar in gesprekken met anderen veel geleerd over omstandigheden in andere landen, maar dit evenement zorgde ervoor dat ik ook echt de vergelijking maakte met de situatie in Nederland, en daar echt over ging nadenken. Als je hoort dat seks in een huwelijk per definitie geen verkrachting genoemd kan worden in bepaalde landen, zelfs als het meisje een puber is, als je hoort dat homoseksualiteit in sommige landen per wet verboden is, en de manieren hoe deze wet in de praktijk wordt gebracht, als je hoort dat vrouwen op alle mogelijke manieren onderdanig zijn aan de man binnen het gezin in bepaalde culturen, HOE BELACHELIJK is ons gezeur over de wetgeving in Nederland dan? Hoe belachelijk is het dat we klagen over het (SOCIALE!) leenstelsel, die iedereen de kans geeft om te studeren en hogerop te klimmen. Waarom maken we maken we ons druk om de €375 eigen risico als we allemaal een ziektekostenverzekering hebben !?!?
Ik wil hier absoluut niet mee zeggen dat iedereen in Nederland het goed heeft. Ik wil niet ontkennen dat mensen die meer financiële moeilijkheden hebben ook in Nederland minder kansen hebben dan anderen. Het enige wat ik wil zeggen is dat we best wel tevreden mogen zijn in Nederland. Niet alleen tevréden over hoe onze overheid het doet, hoe de wet- en regelgeving is en hoe de levensomstandigheden in Nederland zijn (voor de grote meerderheid), maar ook TROTS en DANKBAAR.
Ik wil met deze blog pleiten tegen (onnodige) ontevredenheid in Nederland.
Op het event was er ook een meisje uit Nigeria. Toen ze (ver over tijd) door alle vragen heen waren, was er de laatste vraag: Is er nog IETS dat je wil zeggen, dat je met ons wil delen? Het meisje uit Nigeria wilde graag wat zeggen: “Nou, ik zou heel graag wat over Nigeria willen zeggen, en Afrika in het algemeen. Ik heb net met jullie gedeeld hoe slecht de omstandigheden voor vele mensen (en vrouwen in het bijzonder) zijn, hoeveel mensenrechten geschonden worden, hoe veel verbetering we nog zullen moeten doormaken in de toekomst. Maar, ik zou graag nog even willen benadrukken hoe ongelofelijk MOOI ons continent is. Ik wil jullie uitdagen door het plaatje van de media, als een continent met problemen, sterfte, AIDS en zorgen waar iets aan gedaan moet worden, heen te kijken, en het te zien als een ongelofelijk mooi land, met ongelofelijk mooie mensen. Ik raad iedereen aan erheen te gaan, te PRATEN met mensen, te zien hoe we leven. Want ja, veel mensen hebben het moeilijk, maar juist DIE mensen hebben een glimlach op hun gezicht. Ze zijn sterk, proberen met alles wat ze kunnen op de best mogelijke manier voor hun gezin te zorgen, het beste van hun leven te maken.”
Wouw.
Dus, ja ! Nederland doet het supergoed. Ik ben dankbaar en gelukkig dat ik in Nederland geboren ben, in een liefdevol gezin en met alle kansen en mogelijkheden wat te maken van mijn leven. En ik ben dankbaar voor deze rijke ervaring (een ander soort, maar dezelfde les als ik in Peru geleerd heb), waarin ik mijn eigen leven als minder vanzelfsprekend ga zien. De omstandigheden waarin ik ben opgegroeid (en met mij een heel groot deel van de Nederlanders) zijn uniek, iets waar ik heel dankbaar voor ben. Het enige (of beter; grootste) probleem dat we in Nederland momenteel hebben, dat ons in de weg staat van geluk, is ONTEVREDENHEID. Aangezien ik dit inzicht zelf heel erg waardevol vindt, zou ik iedereen die dit leest graag willen uitnodigen eens op een andere manier naar hun eigen leven te kijken, naar de Nederlandse wet- en regelgeving, naar de omstandigheden. Als er ook maar 1 iemand is die door deze blog ook maar ietsje anders tegen zaken gaat aankijken, is mijn doel bereikt.
Deze waardevolle ervaring, met het inzicht dat ik tevreden moet zijn met mijn leven, had ook een negatieve kant. Natuurlijk heb ik hier ook mijn mindere momentjes, iets waar ik in mijn laatste blog over schreef. Het grootste gedeelte van de tijd ga ik lachend en genietend door het leven, ziet iedereen me als de happy, vrolijke en energieke Stanny (de echte ik), maar er zijn natuurlijk ook momenten waarop alles even @$%& is… Op die momenten zit ik (mede door dit inzicht) in een spagaat tussen proberen te genieten, omdat ik het toch zo goed heb, wat (dan even) niet lukt, en mijn gevoel. Dat maakt me dan enorm gefrustreerd, wat mijn humeur dan natuurlijk niet ten goede komt. Wat ik dus geleerd heb over mezelf: Wat ik in de toekomst zal moeten leren en ontwikkelen, is dat ik moet doorgaan met overal het positieve in zien, dat ik moet doorgaan bewust proberen te genieten van alles wat ik doe, maar dat ik OOK de momenten dat dat niet lukt, moet leren accepteren. Misschien word ik er in de loop van de exchange beter in, of later.
De aanleiding vandaag om te gaan schrijven was eigenlijk helemaal niet deze inzichten… Het was omdat ik vandaag super happy ben. Ik wilde mijn blijdschap heel graag z.s.m. met jullie delen! Als ik jullie vertel waarom, zullen jullie het niet geloven. Ik heb namelijk …. Een SKATEBOARD gekocht !!! Een knalroze, retro skateboard met blauwe wielen :D ! Het heeft totaal niks met het onderwerp van deze blog te maken, maar ik ben er zo enthousiast over dat ik het niet kan laten het jullie NU te vertellen. Vanaf gisteren beweeg ik me op een skateboard over de campus, oefen ik iedere dag op I-Walk (perfecte plaats om te oefenen, je kan oneindig vaak op en neer), en voel ik me stiekem best cool. Lilli, een stoere meid die tegenover me woont in I-House en veel skateboardt, is mijn lerares, en zorgt dat de wielen precies los/vast genoeg zijn, dat ik weet hoe ik moet remmen en dat ik alle in en outs weet van het “vak”. Ik vind het helemaal geweldig ! Het is helemaal mijn ding. Ik voeg een foto van mijn skateboard bij deze blog, maar ik beloof jullie ook nog een filmpje van mij op het skateboard, omdat ik me zo kan voorstellen dat jullie het niet kunnen geloven ^^.
De afgelopen weken was niet alleen een periode van heel veel feestjes, concerten (gratis, soms voor en door studenten, soms bekende bands of muziekgroepen) en gezelligheid, maar ook een periode waarin ik heel veel heb geleerd. Ik heb andere dingen geleerd dan “oppervlakkige” verschillen die ik zie tussen het leven in Amerika en Nederland, eerste indrukken en het ontmoeten van nieuwe mensen. De afgelopen tijd heb ik vooral veel geleerd over mezelf, mijn eigen leven en … Nederland !
Misschien begrijpen jullie niet goed waarom ik in godsnaam een blog over Nederland schrijf. Ik ben in Amerika, is dat niet genoeg om over te schrijven? Nou, ja en nee. Door hier in San Diego te zijn, in deze internationale omgeving (UCSD, I-House) in het bijzonder, ben ik langzaam maar zeker anders tegen dingen in Nederland aan gaan kijken. Het moment waarop ik me dat bewust realiseerde, was op een event in het International Center. Hier worden events georganiseerd voor iedereen, om internationaal bewustzijn (kennis over wat er nou ECHT in andere landen afspeelt) te stimuleren.
Om heel eerlijk te zijn had ik helemaal geen zin in het evenement. Nazlı probeerde me over te halen, maar ik had al een lange vermoeiende dag achter de rug, had weinig geslapen (door een feestje) en zou liever een dutje doen voor het feestje van die avond. Maar ik had ook honger, en er was gratis eten, beloofde Nazlı me. Dus okeeeeeee, ik ga wel meeee…. Op de weg erheen hadden we al een goed gesprek (we waren met z’n tweeën). Ik kan erg goed praten met Nazlı, over alle soorten onderwerpen. Daar aangekomen (veel te laat, we waren aan het surfen op Amazon, wat niet wilde lukken. Hierover trouwens meer op het einde !!!:D) was het al lang begonnen. Het was een event waarin ongeveer 8 vrouwen en 1 man vertelden over de positie van de vrouw in hun land van herkomst (het was Women’s day). Verschillende onderwerpen kwamen aan bod. Op welke leeftijd wordt er getrouwd? Hoeveel kinderen krijgt een gemiddeld gezin? Hoe wordt er tegen homoseksualiteit aangekeken? Hoe wordt er tegen andere vormen van seksualiteit aangekeken? Wordt er openlijk over contraceptie gesproken? Wat is de financiële situatie van de vrouw in het gezin? En op de werkvloer? En nog veel meer.
Omdat er dit keer op een meer formele manier over gesproken werd, zorgde het ervoor dat ik er ECHT over ging nadenken. Ik had wel hier en daar in gesprekken met anderen veel geleerd over omstandigheden in andere landen, maar dit evenement zorgde ervoor dat ik ook echt de vergelijking maakte met de situatie in Nederland, en daar echt over ging nadenken. Als je hoort dat seks in een huwelijk per definitie geen verkrachting genoemd kan worden in bepaalde landen, zelfs als het meisje een puber is, als je hoort dat homoseksualiteit in sommige landen per wet verboden is, en de manieren hoe deze wet in de praktijk wordt gebracht, als je hoort dat vrouwen op alle mogelijke manieren onderdanig zijn aan de man binnen het gezin in bepaalde culturen, HOE BELACHELIJK is ons gezeur over de wetgeving in Nederland dan? Hoe belachelijk is het dat we klagen over het (SOCIALE!) leenstelsel, die iedereen de kans geeft om te studeren en hogerop te klimmen. Waarom maken we maken we ons druk om de €375 eigen risico als we allemaal een ziektekostenverzekering hebben !?!?
Ik wil hier absoluut niet mee zeggen dat iedereen in Nederland het goed heeft. Ik wil niet ontkennen dat mensen die meer financiële moeilijkheden hebben ook in Nederland minder kansen hebben dan anderen. Het enige wat ik wil zeggen is dat we best wel tevreden mogen zijn in Nederland. Niet alleen tevréden over hoe onze overheid het doet, hoe de wet- en regelgeving is en hoe de levensomstandigheden in Nederland zijn (voor de grote meerderheid), maar ook TROTS en DANKBAAR.
Ik wil met deze blog pleiten tegen (onnodige) ontevredenheid in Nederland.
Op het event was er ook een meisje uit Nigeria. Toen ze (ver over tijd) door alle vragen heen waren, was er de laatste vraag: Is er nog IETS dat je wil zeggen, dat je met ons wil delen? Het meisje uit Nigeria wilde graag wat zeggen: “Nou, ik zou heel graag wat over Nigeria willen zeggen, en Afrika in het algemeen. Ik heb net met jullie gedeeld hoe slecht de omstandigheden voor vele mensen (en vrouwen in het bijzonder) zijn, hoeveel mensenrechten geschonden worden, hoe veel verbetering we nog zullen moeten doormaken in de toekomst. Maar, ik zou graag nog even willen benadrukken hoe ongelofelijk MOOI ons continent is. Ik wil jullie uitdagen door het plaatje van de media, als een continent met problemen, sterfte, AIDS en zorgen waar iets aan gedaan moet worden, heen te kijken, en het te zien als een ongelofelijk mooi land, met ongelofelijk mooie mensen. Ik raad iedereen aan erheen te gaan, te PRATEN met mensen, te zien hoe we leven. Want ja, veel mensen hebben het moeilijk, maar juist DIE mensen hebben een glimlach op hun gezicht. Ze zijn sterk, proberen met alles wat ze kunnen op de best mogelijke manier voor hun gezin te zorgen, het beste van hun leven te maken.”
Wouw.
Dus, ja ! Nederland doet het supergoed. Ik ben dankbaar en gelukkig dat ik in Nederland geboren ben, in een liefdevol gezin en met alle kansen en mogelijkheden wat te maken van mijn leven. En ik ben dankbaar voor deze rijke ervaring (een ander soort, maar dezelfde les als ik in Peru geleerd heb), waarin ik mijn eigen leven als minder vanzelfsprekend ga zien. De omstandigheden waarin ik ben opgegroeid (en met mij een heel groot deel van de Nederlanders) zijn uniek, iets waar ik heel dankbaar voor ben. Het enige (of beter; grootste) probleem dat we in Nederland momenteel hebben, dat ons in de weg staat van geluk, is ONTEVREDENHEID. Aangezien ik dit inzicht zelf heel erg waardevol vindt, zou ik iedereen die dit leest graag willen uitnodigen eens op een andere manier naar hun eigen leven te kijken, naar de Nederlandse wet- en regelgeving, naar de omstandigheden. Als er ook maar 1 iemand is die door deze blog ook maar ietsje anders tegen zaken gaat aankijken, is mijn doel bereikt.
Deze waardevolle ervaring, met het inzicht dat ik tevreden moet zijn met mijn leven, had ook een negatieve kant. Natuurlijk heb ik hier ook mijn mindere momentjes, iets waar ik in mijn laatste blog over schreef. Het grootste gedeelte van de tijd ga ik lachend en genietend door het leven, ziet iedereen me als de happy, vrolijke en energieke Stanny (de echte ik), maar er zijn natuurlijk ook momenten waarop alles even @$%& is… Op die momenten zit ik (mede door dit inzicht) in een spagaat tussen proberen te genieten, omdat ik het toch zo goed heb, wat (dan even) niet lukt, en mijn gevoel. Dat maakt me dan enorm gefrustreerd, wat mijn humeur dan natuurlijk niet ten goede komt. Wat ik dus geleerd heb over mezelf: Wat ik in de toekomst zal moeten leren en ontwikkelen, is dat ik moet doorgaan met overal het positieve in zien, dat ik moet doorgaan bewust proberen te genieten van alles wat ik doe, maar dat ik OOK de momenten dat dat niet lukt, moet leren accepteren. Misschien word ik er in de loop van de exchange beter in, of later.
De aanleiding vandaag om te gaan schrijven was eigenlijk helemaal niet deze inzichten… Het was omdat ik vandaag super happy ben. Ik wilde mijn blijdschap heel graag z.s.m. met jullie delen! Als ik jullie vertel waarom, zullen jullie het niet geloven. Ik heb namelijk …. Een SKATEBOARD gekocht !!! Een knalroze, retro skateboard met blauwe wielen :D ! Het heeft totaal niks met het onderwerp van deze blog te maken, maar ik ben er zo enthousiast over dat ik het niet kan laten het jullie NU te vertellen. Vanaf gisteren beweeg ik me op een skateboard over de campus, oefen ik iedere dag op I-Walk (perfecte plaats om te oefenen, je kan oneindig vaak op en neer), en voel ik me stiekem best cool. Lilli, een stoere meid die tegenover me woont in I-House en veel skateboardt, is mijn lerares, en zorgt dat de wielen precies los/vast genoeg zijn, dat ik weet hoe ik moet remmen en dat ik alle in en outs weet van het “vak”. Ik vind het helemaal geweldig ! Het is helemaal mijn ding. Ik voeg een foto van mijn skateboard bij deze blog, maar ik beloof jullie ook nog een filmpje van mij op het skateboard, omdat ik me zo kan voorstellen dat jullie het niet kunnen geloven ^^.
-
10 Maart 2015 - 22:55
Inge:
Stanny,
Wat klinkt het geweldig, mooie inzichten opgedaan!
Ennnnn ik ben inderdaad zeer nieuwsgierig naar Stanny op een skateboard, hij is inderdaad heel cool.
Dikke kus uit Nederland -
11 Maart 2015 - 00:07
Sjef:
Een waarheid als een koe: die boodschap van jou. Ik heb inmiddels ook een beetje rondgekeken op de wereld en bij/met allerlei culturen vertoefd en ik vind/weet dat je helemaal gelijk hebt. En ook nu leer ik via mijn activiteiten voor Vluchtelingenwerk degelijks nog veel over andere landen en van andere culturen. En ja, in Nederland hebben we veel dingen goed geregeld: iets om blij over, trots op en dankbaar voor te zijn. En zeuren is dan zeker niet op z'n plaats. Maar vergeet (mijns inziens!) ook niet dat we als Nederlanders op veel terreinen ook heel veel van buitenlanders (cq onze medelanders) kunnen leren. Ik heb het dan niet over materiële zaken (want dat hebben we veelal goed voor elkaar in ons kikkerlandje), maar wel over hoe je met elkaar omgaat. In Nederland is het bijvoorbeeld inmiddels ondenkbaar dat er met drie generaties in één huis/ruimte geleefd wordt, terwijl dat in veel buitenlanden (mn ontwikkelingslanden) heel goed blijkt te kunnen werken. Zo komt het althans op mij over. Daar vindt men onze manier van ouderenzorg ('wegstoppen' in tehuizen) al dan niet terecht een vorm van ouderenmishandeling. En kijk ook eens wat we met onze opvoeding voor probleemkinderen/-situaties creëren... Enfin, ik hoop dat - naast de jouwe - ook mijn boodschap duidelijk is. Ik laat het nu hierbij en wens je - uitkijkend naar je volgende blog - nog steeds alle goeds 'in den verre' .
Groet van je peetoompje. -
11 Maart 2015 - 00:59
Stanny Goffin:
Dankje Inge ! Het filmpje komt eraan !:)
Sjef, je hebt helemaal gelijk! Nederland is niet perfect (gelukkig), ook wij hebben nog veel te leren. Ik hoop alleen dat inzichten uit andere landen de kijk op ons eigen landje verandert, wat inderdaad niet alleen maar een positieve blik op wat al goed IS bevat, maar ook een kritische blik op wat beter zou kunnen. Ik zou dan ook iedereen aan willen raden te reizen, zodat er vergeleken kan worden en zodat alles in perspectief gezien kan worden. Maar omdat reizen niet voor iedereen is weggelegd, deel ik graag mijn ervaringen, net als jij :)
Superbedankt voor je aanvulling !!! -
11 Maart 2015 - 15:20
Gertie :
wat een mooi verslag, Stanny! Wij zijn heeeeeel trots op je en verheugen ons enorm op ons weerzien, over anderhalve week, duizend xxxxx van pap en mam -
11 Maart 2015 - 15:45
Gertie:
ja, Stanny, je begrijpt dat pap en ik over anderhalve week een persoonlijke demonstratie willen zien......zorg in de tussentijd dat je niets breekt! Xxx -
12 Maart 2015 - 14:32
Jim:
Hoi Stanny, Ja, echt interessant wat je schrijven over verschillende cultuuren, en ook dat mensen in Nederland moet dankbaar zijn voor wat ze hebben. Als buitenlander die in Nederland woont, ik ben ook heel dankbaar voor wat Nederland hebben te bidden. Ik kijk hoe het is in mijn geboorteland. Ik denk dat veel mensen zijn verbaasd dat voor een zo rijke land, dat zo veel mensen heb veel te wenig- bij voorbeld dat mensen kan niet betalen voor hun kind te bringen bij het doctor. Het is beter nou met Obamacare, maar het kost van verzorgheid is veel te duur voor veel mensen- ook de verziekering. Ook dat je heb haat criminaliteid tegen homosexuellen en mensen van een andere cultuur. America heb het veel beter als in andere landen, maar het is ver van ideal. Voor mij, ik ben blij dat ik kan een bezoek brengen bij vrienden en familie in America, maar ik lieve hier in Nederland woon.
Een skateboard?? Veel plezier. Het is niet voor mij omdat ik oud ben, zonder coordinatie- een slechte combinatie!
Veel plezier met het bezoek van je ouders, en nog met je veel ervaringen in San Diego.
Beste wensen -
22 Maart 2015 - 11:04
Marion:
Ik ben gewoon inpressed op hoe volwassen mam's jongste kleinkind in deze buitenlandse ervaring, maar meer nog in haar jonge leven staat!! Trots op jou Stanny... komt wel goed met die balans op dat board :)) veel familie plezier ondertussen xx -
22 Maart 2015 - 11:10
Marion:
was al aan het balanceren... (!) pootje te weinig (dus) laat ik maar gewoon 'onder de indruk zijn' hè :)) groetjes uit Wijk lieverd x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
